Czy wegetarianie żyją dłużej?

Wegetarianizm w Rzeszowie na Podkarpaciu

Wegetarianizm to sposób żywienia bezmięsnego (łac. vegetabilis – roślinne)

Rodzaje diety wegetariańskiej

Istnieje wiele form diet wegetariańskich:

Osoby rezygnując z jedzenia produktów pochodzenia zwierzęcego kierują się różnymi względami, zazwyczaj są to: motywy etyczne, zdrowotne, ekologiczne i humanitarne. Na przestrzeni ostatnich lat wzrasta zainteresowanie tym sposobem żywienia w krajach zachodnich.

Ten styl życia niesie ze sobą wiele pozytywnych skutków zdrowotnych, ale także ryzyko zagrożenia zdrowia związane z potencjalnymi niedoborami pokarmowymi. Wszystko zależy od tego, w jakim stopniu uda się zbilansować dietę i dostosować ją do indywidualnych potrzeb organizmu. Wegetarianie, oprócz stosowania diety bezmięsnej, często unikają picia alkoholu, kawy, palenia tytoniu, zwracają większą uwagę na uprawianie aktywności fizycznej.

Pozytywne aspekty wybranych diet

Wśród wegetarian stwierdza się mniejszą śmiertelność z powodu niektórych przewlekłych chorób niezakaźnych oraz mniejszą liczbę czynników ryzyka zagrożenia zdrowia tymi chorobami. Badania wykazują niższą zawartość cholesterolu w surowicy krwi wegetarian, niższe ciśnienie tętnicze. Wegetariański styl życia zmniejsza ryzyko nadciśnienia tętniczego, chorób serca, cukrzycy typu 2 i otyłości. Wykazano także mniejszą śmiertelność wśród wegetarian z powodu nowotworów. Korzyści zdrowotne diet wegetariańskich wynikają z niższej zawartości w nich nasyconych kwasów tłuszczowych, cholesterolu, a większej ilości błonnika, magnezu, potasu, witaminy C i E, folianów, karotenoidów, flawonoidów i innych fitozwiązków. Przy zmianie stylu życia na prozdrowotny, do osiągnięcie wymienionych efektów nie jest wymagane całkowite wyeliminowanie mięsa z diety.

Negatywne aspekty wybranych diet

Ryzyko stosowania diety wegetariańskiej związane jest z możliwością niespełnienia zaleceń żywieniowych, szczególnie u osób stosujących restrykcyjne formy żywienia bezmięsnego oraz u grup szczególnie wrażliwych, jak: niemowlęta, dzieci, kobiety w ciąży i karmiące. W diecie wegetariańskiej mogą występować niedobory witaminy B12, D, wapnia, cynku, selenu, jodu i kwasów tłuszczowych n–3

Białka w diecie wegetariańskiej

Białka roślinne należą do grupy białek niepełnowartościowych – tzn. zawartość niektórych aminokwasów niezbędnych jest niewystarczająca. Dieta wegetariańska może dostarczyć odpowiedniej ilości potrzebnych aminokwasów pod warunkiem różnorodności produktów zapewniających ich wzajemne uzupełnianie. Bardzo prostą formą uzupełniania się aminokwasów jest połączenie w posiłku produktu zbożowego z mlekiem lub roślinami strączkowymi.

Białko z produktów pochodzenia roślinnego, zwłaszcza zbóż i nasion roślin strączkowych, jest gorzej trawione, dlatego też zaleca się wyższe spożycie tego składnia dla grupy wegan niż dla osób żywiących się tradycyjnie. Należy też zadbać o dostarczenie odpowiedniej ilości kilokalorii, która zapobiegnie wykorzystaniu białka na cele energetyczne.

Wege mleko i białko w diecie

Tłuszcze w diecie wegetariańskiej

Diety wegetariańskie dostarczają podobne ilości tłuszczu jak tradycyjne, różnica tkwi w jego pochodzeniu i jakości. Diety wegetarian są zazwyczaj bogate w wielonienasycone kwasy tłuszczowe z rodziny n–6, a zawierają niewiele kwasów z rodziny n-3 niezbędnych do prawidłowego rozwoju mózgu. W celu obniżenia tego niekorzystnego stosunku weganie i wegetarianie powinni włączyć oleje: sojowy, rzepakowy lub oliwę z oliwek oraz miękkie margaryny oparte na tych olejach.

Błonnik pokarmowy

Wysoka zawartość tego składnika w diecie jest pożądaną, jednak jego nadmiar może utrudniać absorpcję składników mineralnych. Nadmiernej ilości błonnika pokarmowego należy unikać w żywieniu małych dzieci, osób starszych i rekonwalescentów.

Składniki mineralne

Diety wegetariańskie i wegańskie dostarczają podobną lub wyższą ilość składników mineralnych w porównaniu do tradycyjnych, za wyjątkiem wapnia, jodu oraz selenu i cynku. Należy pamiętać, że żelazo i cynk są gorzej przyswajalne z produktów roślinnych.

Witaminy

Witaminy w dietach wegetarian znajdują się zazwyczaj w odpowiednich ilościach. Wyjątek stanowią witaminy: B12, B2 oraz D, które w żywieniu opartym na produktach roślinnych spożywane są w niedostatecznej ilości. Dobrym źródłem witaminy B12 są: podroby, niektóre ryby, sery dojrzewające i jaja. U wegan należy zwrócić uwagę na pokrycie zapotrzebowania ustroju na witaminę A, choć wysokie spożycie różnokolorowych warzyw i owoców ułatwia spełnienie normy.

Ocena diet wegetariańskich

ŚNIADANIE: JAJKA SADZONE Z SAŁATKĄ CAPRESE

Olej rzepakowy rozgrzać na patelni, na wolnym ogniu pod pokrywką usmażyć jajka sadzone (można ugotować jajka „w koszulkach”). Pomidor obrać ze skórki pokroić w plastry, mozzarellę pokroić w plastry, sałatkę ułożyć na przemian, polać oliwą i posypać bazylią. Gotowe jajka układać na trójkątnych grzankach z chleba razowego posypać rozdrobnionym szczypiorkiem wraz z sałatką i sokiem owocowym.

II ŚNIADANIE: JOGURT Z MUSLI I OWOCAMI

Domowe musli z owocami:

Dodatkowo:

Składniki musli mieszamy z miodem. Powstałą masę układamy na wyłożonej papierem blaszce. Zapiekamy w temperaturze 180 stopni ok. 3-5 minut, co chwile mieszając, aby upiekła się równomiernie. Wystudzoną podajemy z jogurtem naturalnym i świeżym owocami.

OBIAD: MAKARON ZE SZPINAKIEM, PIECZONĄ PAPRYKĄ I SEREM FETA

Makaron gotujemy w osolonej wodzie, odcedzamy. Paprykę kroimy na 3 części wzdłuż strąka, mocno opiekamy skórkę pod górną grzałką piekarnika. Upieczoną zamykamy w szczelnym pojemniku na 10 min. następnie obieramy z opieczonej skórki. Na patelni na 1 łyżce oleju rumienimy pokrojony w plasterki czosnek. Dodajemy pokrojoną na kawałeczki pieczoną paprykę i suszone oregano lub zioła. Dodajemy opłukany i osuszony szpinak, chwilę podsmażamy, mieszając aż szpinak “zwiędnie”. Doprawiamy potrawę solą i pieprzem. Na koniec do całości dodajemy pokrojonym ser feta. Posypujemy bazylią i podajemy z makaronem.

(Pieczoną paprykę można zastąpić suszonymi pomidorami w oleju)

PODWIECZOREK: ZIELONY KOKTAJL WITAMINOWY

Składniki zmiksować razem doprawić miodem lub sokiem z cytryny

KOLACJA: HUMUS - PASTA Z CIECIEŻYCY Z NACHOSAMI Z TORTILLI

Odsączoną ciecierzycę umieścić w pojemniku, dodać kilka łyżek zalewy lub wody z gotowania ciecierzycy i zmiksować na pastę. Następnie dodawać resztę w składników: sok z cytryny, czosnek, pastę tahini, sól, pieprz, oliwę oraz kmin rzymski. Miksując stopniowo dodawać więcej zalewy, aby uzyskać odpowiednią konsystencję pasty. Marchew i pietruszkę pokroić w słupki, tortillę pokroić w trójkąty i wysuszyć na suchej patelni, podawać z humusem.

Autor tekstu:

Sabina Walat
dyplomowana dietetyczka